بررسی و تعیین اثرات زمان برداشت و درجه حرارت بر روی قابلیت نگهداری یک رقم انبه محلی میناب

درختان انبه استان هرمزگان، حاصل از کشت بذر هستند و شناسایی ارقام انبه به وسیله کارشناسان تحقیقات به صورت کد گذاری می باشد و نام گذاری آنها بر اساس اسامی محلی است. انبه یکی از مرغوبترین میوه های منطقه است و بعد از خرما و مرکبات از نظر اهمیت مقام سوم را در استان دارد. هدف از انجام این تحقیق، تعیین زمان مناسب برداشت و افزایش عمر انبارداری میوه انبه می باشد. در این طرح رقم سبز انبه مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است و میوه های انبه در دو تاریخ (زمان برداشت) در تیرماه به فاصله یک هفته برداشت شد و بعد از اعمال تیمار گرما درمانی (غوطه وری میوه در محلول قارچ کش داغ با دمای ۵۴oC± ۱به مدت ۵ دقیقه) در دو نوع ظرف (جعبه چوبی و کیسه های پلی اتیلن منفذدار) بسته بندی شده و در سه دامنه دمایی (دمای محیط۱±(۲۵،۲۲-۲۰°C و ۱۲- ۱۰°C نگهداری شد. میوه ها را بعد از ۱۵ روز از انبار خارج کرده و فاکتورهای کیفی شامل pH، اسیدیته، درصد قندکل، درصد رطوبت، مواد جامد محلول و ویتامین ث اندازه گیری شدند؛ سپس برای تعیین ماندگاری به مدت یک هفته در دمای محیط نگهداری شدند. طرح آماری به صورت کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل بود. نتایج به دست آمده نشان می دهد نحوه برداشت میوه در کاهش بیماریهای ثانویه میوه مانند پوسیدگی آلترناریایی و پوسیدگی انتهای دم میوه اثر مهمی دارد. برداشت میوه بایستی به گونه ای باشد که میوه کمترین آسیب را متحمل شده و به هیچ وجه با خاک تماس پیدا نکند. زمان برداشت مناسب موقعی است که درصد مواد جامد محلول میوه به ۱۱.۵- ۱۲ برسد. یافته های طرح نشان داده گرمادرمانی با محلول قارچ کش داغ علاوه بر کنترل مگس میوه، بیماریهای پس از برداشت را کنترل می کند. میوه ها در دمای ۲۵±۱°C بعد از مدت یک هفته و در اطاقهای سرد ۲۲- ۲۰°C بعد از ۱۵ روز بخوبی می رسند. میوه ها در دمای ۱۲-۱۰°C تا مدت ۱۵ روز، بخوبی قابل نگهداری هستند و بعد از انتقال به دمای ۲۵±۱°Cبعد از مدت ۳-۴ روز می رسند. مقایسه میانگینهای خواص کیفی میوه ها نشان داده رسیدگی میوه های درون جعبه چوبی بیشتر از میوه های درون پلاستیک است. در میوه رسیده انبه pH، درصد مواد جامد محلول و درصد قند کل افزایش یافته ولی درصد اسیدیته و ویتامین ث کاهش می یابد

Keywords:

انبه , زمان برداشت , نگهداری , میناب