براورد و پیش بینی کوچک ناحیه ای میانگین طول مدت بیکاری در ایران واثر استان بر آن با استفاده از مدل های سه سطحی

نیاز به برآوردهای کوچک­ناحیه ای از طریق داده های آمارگیری از مدت ها قبل احساس شده است. اهمیت استفاده از چنین برآوردهایی در این است که اندازه ی نمونه در بعضی از نواحی کوچک ممکن است کم یا حتی صفر شود طوری که به ­موجب آن فرایندهای آماری در داخل هر کوچک ­ناحیه به برآوردهای مستقیم با دقت قابل قبول منجر نشود. اگر داده های درون ناحیه های کوچک دارای ساختار سلسله مراتبی باشند، باید از مدل های چندسطحی برای ایجاد برآوردهایی با دقت قابل قبول استفاده نمود. در این مقاله داده های آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران در سال‎ ۱۳۸۸ برای هشت استان مختلف تحلیل شده است. در این مطالعه متغیر پاسخ که طول مدت بیکاری افراد بر حسب روز است، بر حسب متغیرهای کمکی سن، جنسیت، بستگی با سرپرست خانوار، وضع تحصیلات، وضع تاهل، سطح تحصیلات و تجربه ی کار قبلی مدل بندی شده است. چون ساختار داده ها به ­صورت سلسله مراتبی است برای مدل بندی متغیر پاسخ از مدل های سه سطحی استفاده کردیم. در این مدل بندی، متغیرهای وضع تحصیلات و وضع تاهل معنادار نبودند. همچنین اثرهای ثابت و مولفه های واریانس را با روش ماکسیمم درستنمایی مقید برآورد کرده و اثرهای تصادفی را به شیوه ی BLUP پیشگویی کرده ایم و سپس نتایج اصلی گزارش و تفسیر شده اند. در پایان نیز با استفاده از این مدل، برآورد کوچک­ناحیه ای میانگین طول مدت بیکاری برای هشت استان مختلف پیش گویی شده است.

Keywords:

مدل چندسطحی , برآورد کوچک ناحیه ای , طول مدت بیکاری , ماکسیمم درستنمایی مقید