تعیین ضرایب وزنی جهت اختصاص منابع مورد نیاز PM به مناطق توزیع برق با استفاده از روش AHP والگوریتم TOPSIS از منظراقتصاد مهندسی

امروزه اهمیت موضوع تعمیر ونگهداری پیشگیرانه در کلیه نقاط جهان و حتی کشورهای در حال توسعه سازمانها را بر آن داشته است که به منظور انجام صحیح عملیات PM منابع مناسبی را به آن تخصیص دهند. با توجه به شرایط بحرانی اقتصاد دنیا که کلیه سازمانها وشرکتهای خصوصی و دولتی را متاثر از وضعیت فوق نموده است ، به تدریج اهمیت تامین منابع مالی و تحقق اهداف با رویکرد به اقتصاد مهندسی در مقایسه با شاخصهای فنی در زمینه پایداری و قابلیت اطمینان پررنگتر شده به گونه ای که این پارامترها در تصمیم گیری های کلان مدیریتی ، پارامتر های فنی را تحت الشعاع قرارداده و نقش اساسی را ایفا می نمایند. در فرآیند مدیریت اقتصادی بر شبکه های توزیع ، ارتقاء سطح قابلیت اطمینان , کاهش تعداد و هزینه خاموشی ها از طریق پیاده سازی نظام نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه PM با هدف حداقل نمودن هزینه ها مهم به نظر می رسد. در شرکت های توزیع هزینه های نگهداری سیستم , امری بسیار ضروری و مهم به نظر می رسد.لیکن نگرش اقتصاد مهندسی به منظور تخصیص مناسب منابع به همراه صرفه جوئی و نیز به دور ازروابط بین سازمانی با بسیار حیاتی می باشد. فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP یک روش ساختار یافته جهت تصمیم گیری با معیارهای گوناگون و پیچیده است. این مقاله با هدف بهبود سیستمها و فرآیندهای بخش توزیع , پس از معرفی و تشریح کاربرد روش تحلیلی AHP به منظور اولویت بندی معیارهای فنی , اقتصادی ومدیریتی دربرنامه ریزی و بودجه بندی PM به تبیین کاربرد عملی این روش دررتبه بندی مناطق شرکت توریع تهران بزرگ , جهت تخصیص اعتبارات اجرای برنامه سرویس و تعمیرات پیشگیرانه شبکه های توزیع خواهد پرداخت.

Keywords:

تحلیل سلسله مراتبی AHP , تکنیک TOPSIS , تعمیر و نگهداری پیشگیرانه PM , اولویت بندی