تبیین نقش سردار سلیمانی در دفاع از عمق راهبردی و بحران زدایی در غرب آسیا

یکی از اصلی ترین اولویت های جمهوری اسلامی از ابتدای شکل گیری انقلاب اسلامی، افزایش عمق راهبردی بوده است. عمق راهبردی به گستره نفوذ یک کشور در محیط جغرافیایی منطقه ای و فرامنطقه ای خود گفته می شود؛ به گونه ای که بتواند ضریب امنیت و قدرت خود را افزایش دهد. منطقه غرب آسیا همواره موضع منازعات و درگیری ها و کشمکش های مختلف بوده است. از یک سو بحران های امنیتی متعدد ناشی از اهمیت «ژئوپلتیک منطقه» و «ژئواکونومیک» ناشی از  ثروت ها و منابع طبیعی فراوان آن وجود دارد و از سوی دیگر «ژئوکالچر» به مثابه مهد ادیان ابراهیمی و وجود سرزمین های مقدس، ابعاد پیچیده ای را به منطقه داده و باعث توجه قدرت های بزرگ فرا منطقه ای به این کانون شده است؛ برهمین اساس مساله آن است که حضور نیروهای خارجی در منطقه ، تفرقه افکنی دشمنان و وجود ضعف مدیریت در کنترل بحران، شرایط را به گونه ای پیچیده نموده که بحران های ایجاد شده براحتی قابل حل نیست؛ لذا کشف راهبردهای موثرحل منازعات منطقه ای مورد توجه بوده است، چرا که این راهبردها در تحلیل و تدبیر منازعات آینده حائز اهمیت است. شهید سلیمانی با تشکیل جبهه مقاومت با نیروهایی از حزب الله لبنان، و حشدالشعبی عراق، بسیج مردمی سوریه و اتحاد آنها با مدافعان حرم از ایران و تیپ فاطمیون و زینبیون، در مقابل اقدامات تهاجمی استکبار که با استفاده از پیاده نظام خود یعنی نیروهای تکفیری داعش در منطقه غرب آسیا ناامنی ایجاد کرده بودند، مقاومت و ایستادگی کردند و مانع از گسترش و ظهور بیشتر داعش در منطقه غرب آسیا شده و عمق راهبردی انقلاب اسلامی را ارتقا داده اند.

Keywords:

شهید سلیمانی , عمق راهبردی , انقلاب اسلامی , بحران , غرب آسیا