رابطه همجوشی شناختی با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تبریز

هدف پژوهش ، رابطه بین همجوشی شناختی با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تبریز، بود. جامعه ی آماری پژوهش انجام شده، شامل تمامی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تبریز به تعداد ۳۵۰۰۰ نفر که ، در سال تحصیلی ۱۴۰۲؛۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران از جامعه آماری به مقدار ۳۸۰ نفر محاسبه گردید. روش نمونه گیری به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بود. ابزارهای مورد استفاده پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ۱ ریف ۲(۱۹۸۹)، همجوشی شناختی ۳ گیلاندرز و همکاران ۴ (۲۰۱۴) بود. نوع تحقیق کاربردی و پژوهش از نظر اجرا از نوع توصیفی -همبستگی بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۶ از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که ، بین همجوشی شناختی با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تبریز، رابطه معنادار معکوس وجود دارد. به عبارتی ، افزایش همجوشی شناختی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم، باعث کاهش بهزیستی روانشناختی در آنان شده است . نظر به یافته های پژوهش انجام شده و با در نظر گرفتن شکل گیری همجوشی شناختی بر اساس حمایت والدین و همچنین عوامل مدرسه ، می توان با برگزاری دورههای آموزشی برای دانش آموزان، مخصوصا در مناطق کم درآمد، آگاهی لازم را به آنان ارائه کرد؛ تا از پیامدهای نامطلوبی مانند عدم داشتن بهزیستی و سلامت روانی با وجود متغیرهایی مانند همجوشی شناختی جلوگیری شود.

Keywords:

همجوشی شناختی , بهزیستی روانشناختی , دانش آموزان دوره متوسطه دوم