پیش بینی جرات ورزی بر اساس بهزیستی روانشناختی ، انزوای اجتماعی و ناگویی هیجانی در کودکان دچار اختلال یادگیری

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی جرات ورزی بر اساس بهزیستی روانشناختی ، انزوای اجتماعی و ناگویی هیجانی در کودکان دچار اختلال یادگیری بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات، از نوع توصیفی - همبستگی بود. در پژوهش حاضر جامعه ی آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری ناحیه ۳ شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند که تعداد آن ها ۲۰۰ نفر بود. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و کرجسی متناسب با جامعه تعداد ۱۳۲ نفر دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری بودند این نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.ابزار پژوهش پرسشنامه های جرات ورزی گمبریل و ریچی (۱۹۷۵)، بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹)، انزوای اجتماعی راسل و همکاران(۱۹۸۰)، ناگویی هیجانی بگبی و همکاران (۱۹۹۴) بود. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از آزمون پیرسون، رگرسیون چندگانه و پیش فرضهای آن توسط نرم افزار SPSS۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد هر سه متغیر بهزیستی روانشناختی ، انزوای اجتماعی و ناگویی هیجانی قادر به پیش بینی جرات ورزی می باشند((p<۰/۰۵، به این صورت با اطمینان ۹۵ درصد سهم بهزیستی روانشناختی ۲۸ درصد، سهم انزوای اجتماعی ۳۳ درصد منفی و سهم ناگویی هیجانی ۴۸ درصد منفی می باشد. بنابراین با اطمینان ۹۵ درصد می توان گفت بهزیستی روانشناختی بیشترین سهم را در پیش بینی جراتورزی کودکان دچار اختلال یادگیری دارد.

Keywords:

جرات ورزی , بهزیستی روانشناختی , انزوای اجتماعی , ناگویی هیجانی