بررسی نقش شادکامی در التزام عملی به نماز در دختران مجرد ۲۰ تا ۳۰ سال شهرکرد

مقدمه: این تحقیق با هدف تعیین رابطه بین شادکامی و التزام عملی به نماز در دختران مجرد ۲۰ تا ۳۰ شهر شهرکرد انجام گرفته است. روش: جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دختران مجرد بین ۲۰ تا ۳۰ سال شهر شهرکرد در سال ۱۳۹۹ تشکیل میدهد. نمونه ی پژوهش به وسیله ی نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید، بدین صورت که لینک پرسشنامه ها ی آناین برای دختران مجرد از طریق برنامه های مجازی ارسال گردیده است. حجم نمونه به وسیله فرمول کوکران با حجم نامعین مشخص گردید که طبق فرمول جامعه ی آماری تحقیق ۳۹۵ نفر می باشد. از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و همچنین پرسش نامه ی ۵۰ سوالی نگرش و التزام عملی به نماز استفاده شده است. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون هم زمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از این است که بین شادکامی و التزام عملی به نماز رابطه ی معنا داری وجود دارد و با افزایش هر یک از این دو متغیر متغیر دیگر نیز به طرز معنا داری افزایش پیدا می کند. نتیجه گیری: با توجه به نقش کلیدی نماز در جامعه ی اسامی ما بهتر است راه کارهایی برای افزایش شادکامی در دختران مجرد در جامعه برنامه ریزی واجرا شود و مسولین فرهنگی جامعه توجه خاصی به این موضوع مبذول دارند.

Keywords:

نماز , شادکامی , دختران مجرد