مقایسه منش معلمی در آراء شهید ثانی و علامه مجلسی

از میان تمامی عوامل آموزشی و تربیتی ، نقش معلم به عنوان مهم ترین عامل نظام تعلیم و تربیت ، جایگاه و اهمیت بسزایی دارد و معلم در رشد و پرورش دانش آموزان، نقش بسیار مهمی را ایفا می کند، بنابراین نقش منش و سلوک معلمی در راستای تربیت انسان های مفید و کارآمد برای جامعه حائز اهمیت است که در آثار اندیشمندان به این امر توجه ویژهای شده است که می تواند چراغ راهی برای معلمان در عصر حاضر باشد؛ بنابراین این پژوهش به مقایسه منش معلمی در آراء شهید ثانی و علامه مجلسی به روش تحلیل مضمون و مقایسه ای پرداخته است . یافته ها نشاندهنده این است که در اکثر مضامین منش معلمی این دو اندیشمند دارای مشابهت هایی هستند که شامل مضامین اعتقادی، مضامین اخلاقی فردی معلم ، مضامین اخلاق آموزشی معلم ، مضامین همراهی علم و عمل ، مضامین الگو بودن معلم ، مضامین اصول تدریس ، در پی دانش بودن معلم ، ایجاد انگیزه در متعلم و هدایت متعلمان می باشدو مضامین آراستگی ظاهر، آماده ساختن و معرفی معلمان لایق برای جامعه ، اعتراف به عدم آگاهی در مسایلی که به آنها احاطه ندارد، در نظر گرفتن توان متعلم و در نظر گرفتن تفاوت فردی مختص شهید ثانی می باشد. با توجه به یافته ها می توان بیان کرد که نظام آموزش وپرورش فعلی فقط درگیر مسائل آموزشی و غیرموثر است و ارزش و جایگاه نقش معلمی را با درگیر کردن آنها در مسائل مادی و روزمره، تغییر داده است و معلمان نیز به خاطر فاصله گرفتن از تعلیم و تربیت مبتنی بر آموزه های دینی و عارفان بزرگ از سلوک و منش معلمی شاگرد پرور، تاثیر کارآمدی بر شاگردان و از بین بردن اخلاق نکوهیده آنان ندارند؛ بنابراین چارچوب نظام تعلیم و تربیت نیازمند یک تحول اساسی و بنیادین در راستای فطرت انسانی و سیره انبیاء دارد که عارفان گذشته بنا به استفاده از این آموزه ها بیشتر در راستای تعلیم و تربیت و منش معلمی گام برداشته اند. بدین سبب امید است که پژوهش حاضر چراغ راهی برای تحقق این امر لازم و ضروری و روی آوردن به یک نظام تعلیم و تربیت اسلامی (تلفیق علم و دین ) باشد.

Keywords:

شهید ثانی , علامه مجلسی , منش معلمی .