رابطه مولفه های خودکارآمدی پژوهشی بر اخلاق پژوهشی و مهارت حل مساله دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بینی کننده خودکارآمدی پژوهشی در اخلاق پژوهشی و مهارت های حل مساله دانشجویان دانشگاه یزد پردیس فاطمه الزهرا انجام گردید. روش تحقیق توصیفی (همبستگی ) بود. جامعه شامل ۴۲۰ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه یزد پردیس فاطمه الزهرا بودند که ۲۰۰ نفر از این جامعه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶ )، اخلاق پژوهشی قاسم زاده و همکاران(۱۳۹۲) و پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی بی اسچک و همکاران( ۱۹۹۶) را تکمیل کردند. دادههای پژوهش حاضر با استفاده از شاخص های آماری در دو سطح توصیفی و برای آزمودن فرضیه های تحقیق از آمار استنباطی استفاده شد . نتایج نشان داد که متغیرهای انگیزه درونی ، انگیزه بیرونی و بی انگیزگی ، خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان را پیش بینی می کند. همچنین نتایج بیانگر این بود که متغیرهای درماندگی ، مهار حل مساله ، حل خلاق مساله و اعتماد به حل مساله ، خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان را پیش بینی کرد.

Keywords:

خودکارآمدی پژوهشی , اخلاق پژوهشی , مهارت های حل مساله .