بررسی تطبیقی شاخص های معماری پایدار با معماری مسکونی بافت تاریخی شهر اردبیل

از آنجائیکه ایران کشوری است با حوزه اقلیمی مختلف، برای کاهش انرژی مورد نیاز یک ساختمان باید طراحی آن مطابق با اقلیم باشد.در کلیه مناطق مختلف آب و هوایی ساختمانهایی که بر طبق اصول طراحی اقلیمی ساخته شده اند ضرورت گرمایش و سرمایش مکانیکی را به حداقل کاهش می دهند. پژوهش حاضر به بررسی شاخص های معماری و ساخت و ساز پایدار و تطبیق آن با بناهای مسکونی بافت تاریخی اردبیل می پردازد. هدف از آن بیان الگوهای مسکن همساز با اقلیم سرد و بررسی ویژگی های معماری سنتی از نظر پایداری و توجه به نکات مثبت و قابل تطبیق با شیوه زندگی امروزی با بهره گیری از مزایای تکنولوژی در طراحی محیط مسکونی است که می تواند به عنوان یک الگوی مناسب جهت پایداری معماری ایران با توجه به اقلیم خاص مطرح شود .روش تحقیق در این مقاله به دو صورت کتابخانه ای و میدانی خواهد بود و در نهایت با روش تطبیقی، شاخص های معماری پایدار و معماری سنتی شهر اردبیل را در 6 شاخه، تاثیر پذیری از فرهنگ و سنت، تاثیر پذیری از اقلیم و هماهنگی و سازگاری با محیط زیست ، صرفه جویی و استفاده مجدد از انرژی ، سیرکلاسیون مناسب فضاها، استفاده درست از مصالح بوم آورد و خوانایی و دور از ابهام بودن بنا را مقایسه خواهیم نمود و نتیجه خواهیم گرفت که معماری سنتی ایران، نمونه یک معماری پایدار است و می توان از این طریق در طراحی بناهای آینده با رعایت برخی از این نکات در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار گام برداشت.