یادگیری مشاهدهای در تربیت دینی فرزندان

پرورش درست و اصولی افراد، یکی از مهمترین دغدغه های جوامع، برای فردایی بهتر است. این مهم، برای جوامع دینی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده چرا که در اینگونه جوامع، نهادینه کردن مفاهیم و دستورات دینی در افراد حائز اهمیت است؛این امر باعث انسجام در میان افراد آن جامعه خواهد بود و در سلامت جامعه نیز موثر است؛ لذا یکی از اهداف والدین متدین و متولیان تربیتی در این جوامع، تربیت دینی فرزندان میباشد. در پژوهش حاضر یکبار دیگر با پیوند علم و دین، به بررسیمولفه های توجه، یادسپاری، انگیزش و بازتولید نظریه یادگیری مشاهده ای بندورا، جهت ارائه راهکارهای تربیتی پرداخته شدتا بار دیگر با برقراری رابطه و پیوند میان علم و دین، شکاف بین نسلی کمتر شده و جایگاه علمی قرآن در میان مسلمانان بیش از پیش آشکار گردد و این مهم به دست آید که علم و دین دو بال پرواز برای تربیت هستند و با کمک این دو میتوان راهکارهای مطمئن تری در تربیت ارائه داد. این پژوهش به روش تحلیلی استنتاجی صورت گرفت. روش جمع آوری داده ها، روش کتابخانه ای و ابزار آن فیش برداری بود؛ یافته ها نشان داد که این نظریه کاربرد موثری در فرزندپروری و الگوپذیریفرزندان دارد و با دستورالعمل هایی که در آموزه های دینی وجود دارد، منطبق است و در آموزش مسائل مذهبی کاربرد مهمیدارد، در نتیجه می توان از مولفه های یادگیری مشاهده ای در تربیت دینی فرزندان بهره گرفت

Keywords:

تربیت دینی , یادگیری , یادگیری مشاهده ای