اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر تاب آوری و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان مسجدسلیمان

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر تاب آوری و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان مسجدسلیمان که در سال ۹۹-۱۳۹۸ مشغول تحصیل بودند، انجام گرفت. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و مرحله پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهرستان مسجدسلیمان و نمونه آماری آن شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه) با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای (دو جلسه در هفته) برنامه آموزش دریافت نمودند. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق عبارت بودند از «مقیاس تاب آوری تحصیلی» (ساموئلز و وو، ۲۰۰۹) و «مقیاس اهمال کاری نسخه دانش آموز» (سولومون و راثبلوم، ۱۹۸۴). برای تحلیل داده ها از«تجزیه و تحلیل کوواریانس » استفاده شد. نتایج نشان دادند که آموزش راهبردهای خودتنظیمی موجب افزایش و بهبود تاب آوری تحصیلی و کاهش اهمال کاری تحصیلی شده است و همچنین در مرحله پیگیری ۱ ماهه نیز تداوم داشته است. به علاوه با آموزش راهبردهای خودتنظیمی می توان برنامه هایی برای بهبود و افزایش تاب آوری و کاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان تدارک دید.

Keywords:

اثربخشی , خودتنظیمی , اهمال کاری تحصیلی , تاب آوری تحصیلی