تاثیر مقادیر مختلف آبیاری و بیوچار بر روی خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی مریم گلی

به منظور بررسی تاثیر بیوچار بر رشد و غلظت عناصر غذایی در گیاه مریم گلی تحت سطوح مختلف آبیاری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح کمآبیاری ۱۰۰ ، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه مریم گلی و سه سطح کاربرد بیوچار ۰ ، ۵ و ۱۰ درصد حجمی هر گلدان بودند. نتایج نشان داد اعمال کم آبیاری و کاربرد بیوچار تاثیر معنی داری بر صفات مورفولوژیکی (وزن تر و خشک برگ) دارد. بالاترین مقدار هر یک از صفات مورفولوژیکی در تیمار آبیاری کامل و کاربرد ۱۰ درصد حجمی بیوچار و پایین ترین مقدار آنها در تیمار کمآبیاری ۵۰ درصد نیاز آبی و بدون کاربرد بیوچار مشاهده شد. درصد اسانس گیاه با افزایش تنش آبی، ابتدا افزایش و سپس کاهش پیدا کرد به طوری که بیشترین درصد اسانس در تنش متوسط (آبیاری بر اساس ۷۵ درصد نیاز آبی) مشاهده شد. مصرف بیوچار موجب افزایش درصد اسانس نسبت به حالت عدم مصرف بیوچار شد اما تفاوت معنی داری بین سطوح مختلف بیوچار وجود نداشت. بیشترین مقدار اسانس به میزان ۷۳ / ۰ درصد در تیمار آبیاری بر اساس ۷۵ درصد نیاز آبی و کاربرد ۱۰ درصد حجمی بیوچار به دست آمد. بیشترین کارایی مصرف آب بر اساس وزن تر و خشک برگ در تیمار آبیاری بر اساس ۷۵ درصد نیاز آبی و کاربرد ۱۰ درصد حجمی بیوچار به دست آمد و نسبت به تیمار شاهد (آبیاری کامل و عدم مصرف بیوچار)، به ترتیب ۹ / ۳۴ و ۳ / ۲۸ درصد افزایش یافت. بنابراین می توان نتیجه گیری نمود که کاربرد بیوچار در شرایط تنش آبی نقش موثری داشته و منجر به افزایش رشد رویشی، عناصر غذایی و کارایی مصرف آب گیاه مریم گلی می شود.

Keywords:

کم آبیاری , بیوچار , مریم گلی , کارایی مصرف آب , اسانس