تفاوت ویژگی های شخصیتی در بین مددجویان با تکمیل و عدم تکمیل دوره درمان اقامتی

مقدمه: ترک روند درمان در درمان سوءمصرف مواد همواره یکی از مشکلات عمده بوده است و دستیابی به روش های موثر برای نگهداری مددجویان تا پایان روند درمان یکی از اهداف درمانی مهم در این حوزه می باشد. هدف این پژوهش بررسی ویژگی های شخصیتی سوءمصرف کنندگان مواد به عنوان عاملی موثر در پیروی از اصول درمان و تکمیل دوره درمان و یا ترک روند درمان است. روش: گروه نمونه در این پژوهش شامل ۲۰۰ نفر (۱۰۰ نفر زن و ۱۰۰ نفر مرد) بوده که به روش دسترس از میان سوءمصرف کنندگان شیشه ۲۰ تا ۴۰ ساله که در کمپ های درمانی تحت درمان اقامتی بودند، انتخاب شدند. طول درمان اقامتی به مدت ۲۸ روز (۴ هفته) بود و ماندگاری در درمان به معنی به پایان رساندن دوره درمان محسوب شده است. ویژگی های شخصیتی توسط پرسشنامه سرشت و منش کلونینجر در ابعاد سرشتی و منشی سنجیده شد. برای تجزیه تحلیل داده از روش تحلیل واریانس چند متغیره استفاده گردید. نتایج: یافته ها نشان دادند، افرادی که دوره درمان خود را به پایان رساندند در ابعاد آسیب پرهیزی و پشتکار نمرات بالا و افرادی که درمان را به اتمام نرساندند در بعد نوجویی نمرات بالا کسب کرده اند. بحث و نتیجه گیری: یافته ها نشان دادند، افرادی که دوره درمان خود را به پایان رساندند در ابعاد آسیب پرهیزی و پشتکار نمرات بالا و افرادی که درمان را به اتمام نرساندند در بعد نوجویی نمرات بالا کسب کرده اند.

Keywords:

ویژگیهای شخصیتی , سوءمصرف مواد , متامفتامین , ماندگاری در درمان