اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی

مطالعه اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی. طرح پژوهش شبهآزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه هدف شامل بیماران سرپایی بهبودیافته از اختلال دوقطبی نوع І مراجعهکننده به بیمارستان امام حسین تهران بودند که با وجود تجویز تثبیت کننده­های خلقی دچار عودهای متناوب بودند. از این بین با روش نمونهگیری در دسترس، تعداد ۱۴ بیمار دوقطبی نوع I ، بهطور تصادفی در گروه درمان شناختی رفتاری یا گروه گواه قرارگرفتند. هر دو گروه درمان و گواه تثبیتکننده­های خلقی دریافتمی­کردند. بهعلاوه، گروه درمان بهطور میانگین ۱۴ جلسه درمان شناختی رفتاری دریافتکردند. از مقیاس­های مانیای یانگ، افسردگی و اضطراب همیلتون و پایبندی دارویی موریسکی استفادهشد. داده­های پژوهش با استفاده از کواریانس و آزمون t جفتی تحلیل شد. گروه آزمایش در علائم افسردگی و اضطراب کاهش قابل ملاحظه نشاندادند. در علائم مانیا و پایبندی دارویی تفاوت معناداری میان دو گروه وجودنداشت. افزودن درمان شناختی رفتاری به دارودرمانی به بهبود علائم در بیماران دوقطبی منجر می شود.

Keywords:

اختلال دوقطبی , جلوگیری از عود و درمان شناختی رفتاری