رابطه بین هوش هیجانی با عملکرد شغلی کارکنان کارخانجات صنعتی شهر اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین مولفه های هوش هیجانی (شامل حل مساله، شادمانی، استقلال، تحمل فشار روانی، خودشکوفایی، خودآگاهی هیجانی، واقع گرایی، روابط بین فردی، خوش بینی، عزت نفس، کنترل تکانش، انعطاف پذیری، مسئولیت پذیری اجتماعی، همدلی و خودابرازی) با خود ارزیابی عملکرد در حیطه های عمومی، فنی و بین فردی بود. به همین منظور از ۱۵۰کارخانه مستقر در شهرک صنعتی مورچه خورت که دارای حدود ۱۱۰۰۰ هزار پرسنل بوده اند، ۳۵کارخانه و از این ۳۵ کارخانه، ۳۰۰ نفر از کارکنان آنها با استفاده از نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی، بار اون ( EI با ۹۰ سوال) و پرسشنامه خودارزیابی عملکرد شغلی موتوویدلو و ون اسکاتر (با ۶ سوال) بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین مولفه های هوش هیجانی با خودارزیابی عملکردشغلی عمومی ضرایب همبستگی معنا دار و مثبت بین ۳۰۳/۰ (برای انعطاف پذیری) تا ۴۰۹/۰ (برای عزت نفس) وجود دارد. بین مولفه های هوش هیجانی با خودارزیابی عملکرد شغلی فنی ضرایب همبستگی مثبت و معنا دار بین ۱۶۷/۰ (برای انعطاف پذیری) تا ۳۲۷/۰ (برای عزت نفس) به دست آمد. بین مولفه های هوش هیجانی با خودارزیابی عملکرد شغلی بین فردی ضرایب همبستگی مثبت و معنا دار بین ۱۸۲/۰ (برای انعطاف پذیری) تا ۳۸۳/۰ (برای خوش بینی) به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای عزت نفس، همدلی، استقلال و کنترل تکانش برای خودارزیابی عملکرد شغلی عمومی، متغیرهای عزت نفس، روابط بین فردی و واقع گرایی برای خودارزیابی عملکرد شغلی فنی و متغیرهای خوش بینی، همدلی، استقلال و روابط بین فردی برای خودارزیابی عملکرد شغلی بین فردی دارای توان پیش بین معنا دار (۰۵/۰ p < ) هستند.

Keywords:

هوش هیجانی , عملکرد شغلی عمومی , عملکرد شغلی فنی , عملکرد شغلی بین فردی