مقایسه اثربخشی مداخلات گروهی بین فردی روان پویشی و هیجان محور بر اختلال اضطراب فراگیر نوجوانان دختر

مقدمه: هدف پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی دو مداخله گروهی بین فردی روان پویشی و هیجان محور بر اختلال اضطراب فراگیر نوجوانان دختر بود. روش: روش پژوهش از نوع آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر ۱۵ تا ۱۷ سال دارای اختلال اضطراب فراگیر مدارس شهر شیراز در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود. از این میان، تعداد ۴۵ نوجوان با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه و در هر گروه ۱۵ نفر گمارده شدند. ابزار پژوهش، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر-۷  بود که در سه مرحله و برای هر سه گروه اجرا شد. درمان بین فردی روان پویشی طی۱۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای، و درمان هیجان محور طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای، یک بار در هفته، بر روی گروه های آزمایشی اجرا شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که دو مداخله گروهی بین فردی روان پویشی و هیجان محور در کاهش اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنی داری داشتند، اما میان اثربخشی آن ها  تفاوت معنی داری وجود نداشت. این نتایج در پیگیری سه ماهه نیز پایدار بودند و تنها اثر درمان هیجان محور بر کاهش اختلال اضطراب فراگیر، پایدار باقی نمانده بود. بحث و نتیجه گیری: درمان بین فردی روان پویشی گروهی و درمان هیجان محور گروهی می توانند به عنوان روش های مداخله ای موثر برای اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان دختر به کار روند.

Keywords:

روان درمانی بین فردی روان پویشی گروهی , درمان هیجان محور گروهی , اختلال اضطراب فراگیر , نوجوانان دختر