بررسی اثرگذاری روان درمانی معنوی بر میزان شادی، لذت و سلامت روان دانشجویان دانشگاه گیلان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثرگداری روان درمانی معنوی بر میزان شادی, لذت و سلامت روان دانشجویان دانشگاه گیلان بود.همچنین در این پژوهش, روابط بین متغیرهای روان درمانی مذهبی، شادی لذت و سلامت روان دانشجویان دانشگاه گیلان، در قالبیک مدل ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. نمونه این پژوهش, شامل ۱۷۵ نفر از دانشجوبان دانشگاه گیلان بود که که به روش نمونهگیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ی نگرش سنج مذهب پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد (OHQ)، مقیاسخوشکامی اسنیت- همیلتون (SHAPS) و پرسشنامه ی سلامت عمومی ۲۸ سوالی (GHQ-۲۸) پاسخ دادند. نتایج تحلیل کواریانسچندمتفیره، نشان داد که با کنترل نمرات پیش آزمون، میزان شادی لذت و سلامت روان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، درمرحله پس آزمون افزایش معناداری داشته است (P<۰/۰۵). این نتایج پس از پیگیری یک ماهه نیز تایید شد (P<۰/۰۵). همچنیننتایج تحلیل مسیر نشان داد که مدل ساختاری رابطه ی بین نگرش مذهبیء شادی, لذت و سلامت روان، براساس شاخص های مختلفبرازش, تایید می گردد. براساس این مدل, نگرش مذهبی با لذت، لذت با شادی و سلامت روان، و شادی با سلامت روان، رابطه یمستقیم دارد (P<۰/۰۵). براساس نتایج تحلیل میانجی, رابطه ی غیرمستقیم بین نگرش مذهبی با شادی از طریق لذت، و نگرشمذهبی با سلامت روان از طریق لذت. تایید شد (P<۰/۰۵). براساس نتایج این پژوهش, در جمعیت دانشجویان دانشگاه گیلان، بیننگرش مذهبی با شادی، لذت و سلامت روان، روابط مستقیم و غیرمستقیم معناداری وجود دارد و روان درمانی با محتوای معنوی میتواند به عنوان یک مداخله ی موثر در جهت ارتقاء شادی، لذت و سلامت روان در این جمعیت. مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

روان درمانی معنوی , شادی , لذت , سلامت روان