اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره بر نشخوار فکری نوجوانان تک سرپرست

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره بر نشخوار فکری در نوجوانان تک سرپرست بود. طرح تحقیق نیمهآزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی نوجوانان تکسرپرست حاضر در بهزیستی شهر تربت جام در سال ۱۴۰۰ بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، ۳۰نفر به عنوان نمونه انتخاب و به سه و پرسشنامه مقیاس پاسخ نشخوار فکری (تری نور و همکاران، ۲۰۰۳) پاسخ دادند. این ۳۰ نفر بهطور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش» آموزش مبتنی بر طرحواره را دریافت کرد و گروهکنترل که در لیست انتظار قرار دارند. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد و داده ها به کمکنرم افزار spss-۲۲ تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر طرحواره به طور معناداری منجر به کاهش نشخوارفکری در نوجوانان تک سرپرست می شود. در نتیجه می توان گفت آموزش مبتنی بر طرحواره رویکرد مناسبی جهت کاهش نشخوارفکری در نوجوانان تک سرپرست می باشد.

Keywords:

آموزش مبتنی بر طرحواره , نشخوار فکری , نوجوانان تک سرپرست