رابطه خودکارآمدی، منبع کنترل و عزت نفس با انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی «تعیین رابطه خود کا رآمدی منبع کنترل و عزت نفس با انگیزش پیشرفت تحصیلی دردانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر قم» می باشد. روش پژوهش از نظر نحوه گرداوری داده ها توصیفی- همبستگی بود. جامعهآماری این پژوهش، کل دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر قم مشغول به تحصیل که حجم جامعه آماری با توجه به استعلاماز اداره آموزش و پرورش، ۳۲۵۸ نفر در سال تحصیلی ‎۱۳۹۸-۹۹ بود. برای انتخاب حجم نمونه به صورت تصادفی طبقه ای وبا استفاده از فرمول کو کرال تعداد ۳۴۴ نفر از دانش آموزان به دست آمد. ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهش، پرسشنامهخود کارآمدی تحصیلی زاژا کووا و همکاران (۲۰۰۵)، منبع کنترل راتر(۱۹۶۶) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۷۰) وپرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) در نظر گرفته شد. روایی پرسشنامه ها توسط صاحب نظران تایید شد و پایاییپرسشنامه با توجه محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر ۰/۸۱، ۰/۸۳، ۰/۸۵ و ۰/۸۶ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیلاز روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، گرسیون و واریانس) استفاده شد. یافته ها نشان دادکه خود کارآمدی منبع کنترل و عزت نفس با انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر قم رابطه دارند.

Keywords:

خودکارآمدی , منبع کنترل , عزت نفس , انگیزش پیشرفت تحصیلی