بررسی ارتباط پیشرفت تحصیلی با سرزندگی تحصیلی با نقش میانجی اهمالکاری و بی صداقتی تحصیلی در میان دانش آموزان دوره متوسطه دوم زنجان

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط پیشرفت تحصیلی با سرزندگی تحصیلی با نقش میانجی اهمال کاری و بی صداقتی تحصیلی در میان دانش آموزان دوره متوسطه دوم بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است . از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه سرزندگی تحصیلی دهقانزاده و حسین علی (۱۳۹۱) و پرسشنامه بی صداقتی تحصیلی مک کیب و تروینو (۱۹۹۷)، پرسشنامه ی اهمالکاری تاکمن و پرسشنامه ی پیشرفت تحصیلی استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از پیشرفت تحصیلی به سوی سرزندگی تحصیلی معنی دار بود، در کل اهمال کاری قادر به میانجی گری رابطه بین پیشرفت تحصیلی و سرزندگی تحصیلی بود؛ اما بی صداقتی تحصیلی نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بین اهمال کاری و سرزندگی تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر پیشرفت تحصیلی به سرزندگی تحصیلی و همچنین اهمال کاری به سرزندگی تحصیلی مثبت و معنی دار می باشد و می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و پیشرفت تحصیلی و اهمال کاری بر سرزندگی تحصیلی تاثیر مستقیم و معنی داری دارند.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , بی صداقتی تحصیلی , سرزندگی تحصیلی , اهمال کاری