بررسی تاثیر شیوه های فرزندپروری بر کاهش مشکلات تربیتی از طریق میانجیگری خود تنظیمی دانش آموزان مقطع ابتدایی استان زنجان

پژوهش حاضر با هدف مطالعه بررسی تاثیر شیوه های فرزندپروری بر کاهش مشکلات تربیتی از طریق میانجیگری خود تنظیمی انجام گرفته است این تحقیق از نوع همبستگی بوده که جامعه ی آن را دانش آموزان دوره ابتدایی استان زنجان تشکیل می دهند حجم نمونه ۳۰۰ نفر بوده که با روش نمونه تصادفی طبقه ای نمونه برداری انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شیوهی فرزندپروری بامریند، خودراهبری فیشر و همکاران استفاده شده است . داده ها با استفاده از تحلیل مسیر و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج بدست آمده حاکی از برازش مدل مسیر توسط دادهها بود نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد بین شیوههای فرزندپروری، خود تنظیمی با کاهش مشکلات تربیتی همبستگی وجود دارد و متغیرهای فرزندپروری، خود تنظیمی حدود ۵۱درصد کاهش مشکلات تربیتی را تبیین می نمایند و متغیرهای خود تنظیمی تحصیلی نقش میانجی بین شیوههای فرزندپروری و مشکلات تربیتی بازی می کنند و دارای ضرایب مسیر معنادار هستند.

Keywords:

شیوههای فرزندپروری , مشکلات تربیتی , خود تنظیمی