بررسی ارتباط باورهای فراشناختی با نشاط تحصیلی با نقش میانجی سازگاری اجتماعی در میان دانش آموزان ابتدایی هرمزگان

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط باورهای فراشناختی با نشاط تحصیلی با نقش میانجی سازگاری اجتماعی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی هرمزگان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است . از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه نشاط تحصیلی دهقانزاده و حسین علی (۱۳۹۱) ، پرسشنامه فراشناخت ۳۰ MCQ گزینه ای و پرسشنامه سازگاری اجتماعی استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی ازباورهای فراشناختی به سوی نشاط تحصیلی معنی دار بود، در کل سازگاری اجتماعی نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بینباورهای فراشناختی و نشاط تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیرباورهای فراشناختی به نشاط تحصیلی می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده وباورهای فراشناختی بر نشاط تحصیلی تاثیر مستقیم و معنی داری دارد.

Keywords:

باورهای فراشناختی , سازگاری اجتماعی , نشاط تحصیلی