بررسی رابطه ی ارتقای خلاقیت در دانشکده های هنر و معماری با تکیه بر معماری پایدار

موضوع خلاقیت یک مسئله وراثتی نمی باشد، خلاقیت درهمه افراد کم و بیش وجود داشته و با آموزش صحیح و اصولی می توانآن را شکوفا و پرورش داد و تفکر را تبدیل به یک تفکر خلاق کرد. خلاقیت اوج توانایی بشری است هدف این پژوهش این است که،هنر اساسا نیاز به حرف نو دارد. و برای رسیدن به شاهکارهای نو و هنرمندانی خلاق باید به فعالیت خود فرد، آموزش، و تاثیر محیطتوجه شود. علاوه بر فعالیت هایی که باید صورت پذیرد برای پرورش خلاقیت، باید به عوامل مانع پرورش خلاقیت مانند: زود قضاوتکردن، دلسرد کردن و ... توجه کرد و از آن دوری کرد. می توان موهبت خلاقیت را با بلا استفاده گذراندن پژمرده نمود و یا با مبادرتبه فعالیت های که بیشترین امکان را برای پرورش قدرت تصور خلاق به وجود می آورد، و خاصه با تمرین دادن مداوم، آن را توسعهداد. بالا بردن تجربه از دیدن آثار ، درگیری شخصی با دیگر هنرها، مطالعه و نویسندگی ، مراحل صحبت کردن راجب به کار دانشجو،برگزاری جلسات پرورش فکری و هم چنین یکسری از تمرین های خلاق گونه به پرورش خلاقیت کمک می کند. هم چنین محیطهم یکی از عوامل بسیار تاثیرگذار است، که به وسیله توجه به حس تعلق خاطر، طبیعت، رنگ، و خلق فضاهای متفاوت صورت میپذیرد. حس تعلق خاطر در نهایت باعث ایجاد تعهد می شود، که بالا رفتن سطح تعهد در نهایت باعث بالا رفتن سطح خلاقیتسازمانی می شود.

Keywords:

خلاقیت , تفکر خلاق , دانشکده هنر و معماری , معماری پایدار