بررسی شاخصه های کارآمد در آفرینش فضاهای مسکونی پایدار شهر تهران

کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی، حفظ منابع انرژی جلوگیری از آلوده کردن زم ین ومحیط زیست، یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصیدر زمینه ساخت و ساز می کند. هر شخص حدود دو سوم هر روزش را در این مکان سپری می کند پس خانه فضایی برای آسایشانسان پس از سختی کار روزانه مامنی برای استراحت اوست. بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به تهویه مطبوع، طبیعت،نورگیری مناسب فضاها فراهم نمی آید. سه اصل طراحی پایدار حفظ و بقای منابع طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسانیمحور ایجاد یک آگاهی گسترده از پیامدهای محیطی که با معماری مرتبط هستند را موجب می شوند. راهبردهای موجود در دل هریک از اصول ما را به ضوابط بیشتری رهنمود می سازند. تغییرات غیر قابل بازگشت محیط زیست بر اثر دخالت های بشر، ضرورتتوجه به بوم شناسی و مسایل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر می گرداند. در طراحی پایدار هر ساختمان باید به گونه ایطراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوات فسیلی به حداقل ممکن برساند و اثرات منفی ساختمان ها بر محیط به حداقل برساند.اصول پایداری مجتمع های مسکونی از بعد اجتماعی شامل عدالت و هویت اجتماعی و زیباشناسی و راحتی و آسایش و سایر مسایلمشابه مورد بررسی قرار می گیرد. بهبود ارتقای سطح زندگی برای همه، تامین نیاز های اساسی انسان، در اداره بهتر اکوسیستم ها وآینده ای امن تر از اهداف توسعه ی پایدار اواهد بود. پژوهش حاضر سعی در بررسی مولفه ها و معیارهای پایداری که شامل پایداریاجتماعی،پایداری اقتصادی و پایداری زیست محیطی در مسکن ایرانی که تعادل منحصر به فردی بین دو عرصه خصوصی (مسکن) وعمومی( اجتماع) برقرار کرده است،خواهد داشت. این نوشتار از نوع، توصیفی تحلیلی است و جهت گردآوری اطلاعات از منابع اسنادی کتابخانه ای بهره برده شده است. لذا در این تحقیق به تبیین اصول طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد معماری پایدار می پردازیم.

Keywords:

پایداری , توسعه پایدار , فضای مسکونی , مسکن , معماری پایدار