نقش شبکه های اجتماعی از منظر ایجابی بر امنیت اجتماعی جستارهایی پیرامون برهمکنش شبکه های اجتماعی و گفتمان ایرانی-اسلامی پیشرفت

امنیت اجتماعی مقوله سهل و ممتنعی است که نیاز به بازتعریف آن در برابر مفاهیمی چون امنیت ملی, امنیت انسانی, امنیت عمومی و... احساس میشود که معمولا با سایر حوزه های امنیتی خلط شده است.. ما در این نوشتار به دنبال مفهوم سازی و تبیین اهمیت امنیت اجتماعی بوده ایم.دو رویکرد غالب در زمینه امنیت اجتماعی, رویکردهای سلبی و ایجابی هستند که بنابر اتخاذ راهبرد جامع گرایانه,ضرورت بهره گیری از هردوی این رویکردها احساس میشود. همانگونه که در بحث ها خواهد آمد ارتقای امنیت اجتماعی نیاز به تراکم و افزایش تعاملات درونی جامعه دارد لذا در فقدان روابط اجتماعی گوناگون سنتی این شبکه های اجتماعی مجازی هستند که تا حدی میتوانند این کارکرد امنیتی را ایفا کنند. ما علاوه بر تعاریف مختلف از واژگان کلیدی مقاله همچون صور مختلف و حوزه های متفاوت امنیت, شبکه های اجتماعی, گفتمانهای غالب سلبی و ایجابی در بحث امنیت اجتماعی, به سوالات متداوال همچون چرایی گرایش جوانان به این شبکه ها, سیاست آنها و مانند اینها به اجمال بحث کرده ایم. همچنین با پرداختن به مخاطرات رسانه های نوین به نقش متمایز شبکه های اجتماعی در جهت گیری های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی اشاراتی داشتیم. شاید رویکرد متفاوت این نوشتار که بیشتر به فرصتها و پتانسیلهای مغفول مانده شبکه های اجتماعی میپردازد و مبانی ایجابی امنیت اجتماعی را در کنش فعالانه و هوشیارانه در این فضا تئوریزه میکند بیشتر بخاطر رویکردهای سلبی در این فضا بوده است تا بدین ترتیب وزنه تعادل جامع گرایی را از رادیکالیسم سلبی, حدالمقدور به بکاربستن هر دو رویکرد جاری که عین جامع نگری است, به نقطه ثقل اعتدالی بازگردانیم. در همین راستا یعنی از منظر ایجابی به امنیت اجتماعی پرداخته ایم و برای ارتقای امنیت اجتماعی ضرورت بسط دو گفتمان الگوی پیشرفت اسلامی-ایرانی و سبک زندگی اسلامی ایرانی(مطالبات اکید رهبری) را در راستای همین اهداف به بحث کشیدیم و ضرورت استفاده از شبکه های اجتماعی در این مسیر را پیشنهاد دادیم.

Keywords:

امنیت اجتماعی , شبکه های اجتماعی , توسعه و امنیت پایدار , جامع گرایی , سرمایه اجتماعی , تشکل های اجتماعی