ارزیابی کارآمدی روش یادگیری الکترونیکی در آموزش منابع انسانی:مطالعه موردی دانشگاه پیام نور استان مرکزی

تحول و تکامل فناوری اطلاعات، همه بخش های جامعه، از جمله حوزه آموزش را تحت تاثیر قرار داده است. هدف این پژوهش، ارزیابی کارآمدی روش یادگیری الکترونیکی به عنوان یکی از روش های نوین یادگیری در نظام آموزش منابع انسانی سازمان ها است. روش تحقیق مورد استفاده، توصیفی از نوع پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان کارشناسی ارشد استفاده کننده از شیوه یادگیری الکترونیکی ارایه شده از سوی دانشگاه پیام نور استان مرکزی هستند که تعداد آنها چهارصد نفر است. حجم نمونه، با استفاده از جدول مورگانتعداد ۱۹۶ نفر برآورد شد که به روش تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته ۳۸ سوالی بسته پاسخ پنج گزینه ای با هشت متغیر استفاده شده است. پایایی پرسش نامه براساس ضریب آلفای کرونباخ ۹۲/۰ برآورد گردید و روایی آن مورد تایید متخصصان مربوط قرار گرفت. در این پژوهش با توجه به نرمال بودن توزیع متغیرها، از آزمون تی تک متغیری برای هر آیتم استفاده شده است. یافته ها و نتایج پژوهش نشانگر آن است که کاربران سامانه یادگیری الکترونیکی، دارای دسترسی مطلوب، پشتیبانی خوب و ارائه درس مناسب هستند. آزمون رتبه بندی فریدمن حاکی از آن است که از بین عوامل فوق متغیر دسترسی از وضعیت بهتری برخوردار است. از سوی دیگر، از نظر آزمون و ارزشیابی، تمرین ها و تکالیف، منابع اطلاعاتی، محتوای الکترونیکی و واسط کاربری از وضعیت مناسبی برخوردار نیستندکه با توجه به آزمون رتبه بندی، در این میان متغیر تمرین ها و تکالیف وضعیت نامناسب تری دارد.

Keywords:

کارآمدی , یادگیری الکترونیکی , آموزش منابع انسانی , دانشگاه پیام نور استان مرکزی