بررسی اثر پلیاتیلن گلیکول بر تغییرات بافت شناختی و فاکتورهای آنتی اکسیداتیو موثر بر باروری متعاقب تورشن القایی تخمدان موش صحرایی

طی تورشن تخمدان، بافت دچار ایسکمی خواهد شد. رپرفیوژن یا برقراری مجدد جریان خون میتواند منجر به واکنش های متناقض بافتی از جمله تولید رادیکالهای آزاد شود. همین امر اهمیت مصرف آنتی اکسیدان ها طی این عارضه را مشخص میکند. هدف از انجام این مطالعهبررسی اثر پلی اتیلن گلیکول بر بهبود عوارض ناشی از ایسکمی- رپرفیوژن تخمدان موش صحرایی است. ۳۰ سر موش صحرایی ماده به پنج گروهشش تایی تقسیم شدند. گروه های کنترل، IR+PEG, I+PEG, I/R, I، به مدت ۱۴ روز پلیاتیلن گلیکول به صورت خوراکی با دوز ۴ میلی گرمبه ازای هر کیلوگرم وزن موش و به وسیله گاواژ به موش های گروه I+PEG و IR+PEG خورانده شد. در همه گروه ها به جز گروه کنترل سه ساعتایسکمی و در گروه های (IR و IR+PEG) سه ساعت رپرفیوژن پس از ایسکمی القا شد. سپس تخمدان ها جهت بررسی، خارج گردید. نتایجبه دست آمده حاکی از آن بود که فاکتورهای هموراژ، احتقان عروقی، نفوذ سلولهای التهابی به طور معنیداری در گروه های پلی اتیلن گلیکولکاهش یافت. استفاده از پلیاتیلن گلیکول توانست میزان TAC و GPX را بهبود بخشد و فعالیت کاتالاز در گروه IR+PEG به طور معنی داریافزایش یافت. در نتیجه پلی اتیلن گلیکول میتواند به عنوان یک ماده موثر در کاهش آسیب های ناشی از ایسکمی_ رپرفیوژن کاربرد داشته باشد.