افزایش ظرفیت آب بندان ها از طریق استحصال آب باران به منظور بهره برداری مناسب از رواناب ورودی

آب­بندان­ها نقش مهمی در تامین آب مورد نیاز بخش وسیعی از اراضی شالیزاری دارند. این سازه­های بومی علاوه بر تامین آب مصرفی، نقش مهمی در تغذیه آب زیرزمینی و جلوگیری از افت تراز سطح آب زیرزمینی ایفا می­کنند، لذا حفظ و نگهداری و بازسازی آن­ها بسیار مهم است. در تحقیق حاضر با مشاهده نقشه پراکندگی آب­بندان­های استان مازندران، محدوده­ای از زیر حوزه آبخیز هراز با داشتن حدود ۴۱ آب بندان انتخاب گردید. برای این منظور ۲۰ آب­بندان به عنوان تیمار موردبررسی قرار گرفتند سپس رواناب حوزه آبخیز برای دوره­های بازگشت مختلف با استفاده از مدل SWMM محاسبه و از نتایج به دست آمده برای کل آب­بندان­های محدوده طرح استفاده شد. بر مبنای نتایج به دست آمده، لایروبی و بهسازی کلیه آب­بندان­های منطقه از یک تا دو متر، سبب جمع­آوری رواناب حاصل از بارش تا دوره بازگشت ۵۰ ساله و افزایش سطح زیر کشت اراضی شالیزاری و به تبع آن افزایش درآمد و سود اقتصادی خواهد شد. لذا می­توان با جمع­آوری رواناب در فصول غیر زراعی و استفاده از آن در فصول زراعی گام مهمی در استفاده بهینه از منابع آبی برداشت هم­چنین میزان تولید محصولات غالب منطقه را افزایش داد که منجر به افزایش درآمد ناخالص کشاورزان نیز خواهد شد.

Keywords:

Water ponds , Mazandaran province , improvement , runoff , آب بندان , استان مازندران , بهسازی , جمع آوری رواناب.