بررسی کارایی فرایند انعقاد شیمیایی در حذف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین از محلولهای آبی

مقدمه و هدف: آنتی بیوتیک ها گروه بزر گی از مواد دارویی هستند که در محیط پایدار می باشند و در صورت عدم حذف در تصفیه فاضلاب، به آب های پذیرنده وارد شده و باعث آلودگی محیط زیست می شوند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی منعقد کننده های آلوم و پلی آلومینیوم کلراید در حذف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین از محلول های آبی انجام شد. روش کار: در این مطالعه آزمایشات به صورت ناپیوسته و در مقیاس آزمایشگاهی انجام شدند. ابتدا طی فرایند انعقاد در فاضلاب سنتتیک، شرایط بهینه پارامترهای pH، زمان اختلاط آرام، غلظت اولیه سیپروفلوکساسین، غلظت آلوم، غلظت پلی آلومینیوم کلراید و کدورت با استفاده از آزمون جار به دست آمد.   یافته ها: حداکثر حذف سیپروفلوکساسین برای هر دو منعقدکننده در ۶=pH ، غلظت منعقدکننده ۲۰ میلی گرم بر لیتر و غلظت سیپروفلوکساسین ۲۵ میلی گرم بر لیتر مشاهده شد و برای منعقدکننده پلی آلومینیوم کلراید و آلوم به ترتیب معادل ۶۵ و ۶۴ درصد به دست آمد. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که پلی آلومینیوم کلراید نسبت به آلوم کارایی بیشتری دارد؛ بنابراین، فرایند انعقاد می تواند به عنوان یک روش موثر برای حذف آنتی بیوتیک ها از محلول های آبی به کار برده شود.

Keywords:

Alum , Antibiotics , Ciprofloxacin , Coagulation , Poly aluminum chloride , آلوم , آنتیبیوتیک , انعقاد , پلی آلومینیوم کلراید , سیپروفلوکساسین