تاثیر گلوکز و زایلوز روی رشد و تولید روغن تک یاخته توسط سویه های مخمری منتخب

استفاده از قندهای حاصل از هیدرولیز ترکیبات لیگنوسلولزی راهکار مناسبی برای تولید بیودیزل مخمری است. در این تحقیق برای شناسایی سویه های مخمری مولد چربی از رنگ آمیزی با سودان سیاه و رنگ فلورسنت نایل رد استفاده شد. رشد و تولید لیپید با استفاده از گلوکز، زایلوز و نیز مخلوط گلوکز و زایلوز به عنوان منبع کربنی در ۱۱ سویه مخمری منتخب بومی و ۲ سویه مخمری از کلکسیون میکروبی DSMZ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد سویه های بومی توانایی تولید مقادیر بالایی از لیپید را دارا می باشد، در نتیجه می توان از آن برای تولید این محصول استفاده کرد. در این تحقیق براساس نوع سویه و منبع کربن، میزان تولید لیپید بین gr/lit ۲۱/۰ تا ۹۵/۶، میزان زی توده خشک سلولی بینg/lit ۷۳/۰ تا ۹/۱۰، محتوای لیپیدی بین ۴/۲۶% تا ۴/۸۱% و کارآیی تولید لیپید بین ۴۱/۶% تا ۹۵/۲۱% متغیر بود. بیشترین محتوای لیپیدی (۴/۸۱ %) و کارآیی تولید لیپید (۹۵/۲۱%) توسط سویه UIMC۶۵ به دست آمد. بیشترین میزان تولید لیپید (gr/lit ۹۵/۶) مربوط به سویه های UIMC۳۵ (در حضور مخلوط گلوکز و زایلوز) و UIMC۷۴ (درحضور گلوکز) بود. از تکنیک های TLC و FT-IRspectroscopy به منظور ارزیابی کیفی روغن تک یاخته تولیدی استفاده گردید.

Keywords:

سویه های مخمری مولد چربی , روغن تک یاخته , بیودیزل , گلوکز , زایلوز