اثر پهنه های گسلی پی سنگی بر خمیدگی تاقدیس کوه های سیاه، زاگرس چین- رانده

چین های کمربند چین–رانده زاگرس با روند شمال باختر- جنوب خاور به وسیله مجموعه ای از گسل های عرضی با سازوکار غالب امتدادلغز قطع می شوند. تاقدیس کوه های سیاه در مرز فروافتادگی دزفول و پهنه ی ایذه در کمربند چین-رانده زاگرس، یکی از این چین ها است که تحت تاثیر گسل های عرضی با سازوکار غالب امتدادلغز چپ گرد و راست گرد قطع شده است. این گسل های عرضی به عنوان مراتب فعالیت جوان تر خطواره مغناطیسی پی سنگی L۱ و مراتب قبل از چین خوردگی گسل پی سنگی خارک- میش تحلیل شده اند. اثر فعالیت خطواره مغناطیسی پی سنگی L۱ پس از چین خوردگی موجب چرخش در اثر سطح محوری و خمیدگی تاقدیس کوه های سیاه شده است. تحلیل داده های لغزش صفحات گسلی این گسل های امتدادلغز به روش وارونه سازی، نشان از راستای شمالی- جنوبی برای تنش عامل فعالیت مجدد این خطواره مغناطیسی دارد. هم خوانی چنین راستای تنشی با داده های به دست آمده از Gps بیان از فعالیت جوان این گسل پی سنگی پس از چین خوردگی زاگرس دارد.

Keywords:

Kuhhay-e-Siah Anticline , Basement lineament , Khark-mish Fault , paleostress , تاقدیس کوه های سیاه , خطواره پی سنگی , گسل خارک- میش , تنش دیرینه