مطالعه پرتره نگاری در نقاشی معاصر ایران با تاکید بر دیدگاه شیرر وست

نقاشی پرتره از قدیمی ترین انواع هنر است که شاید بتوان آغاز آن را از نخستین نگاره های غارنشینی برشمرد. در طول سالیان بسیار، سبک های مختلفی در این نوع هنر خود را معرفی کرده اند. از اوایل قرن ۱۵ میلادی، تغییرات بسیار بزرگی در تمام زمینه های فرهنگی به خصوص در هنر غرب به وجود آمد. انسان در نقاشی غرب با بینش جدیدی که در این دوره تاریخی به عنوان انسان گرایی مطرح شده بود، تجسمی دوباره پیدا کرد. پرتره نگاری نیز بخشی از هنرهای تجسمی محسوب می شد که روایت گر و نشان دهنده چهره انسان ها در طول سال ها تحول فرهنگ بشری بود. پرتره نگاری یکی از انواع نقاشی است که هدف آن تجسم بصری موضوع است و در قدیم بسیار شبیه به عکس های خانوادگی امروزی بوده؛ به نوعی تاریخ عمومی زندگی فردی را نه تنها به کسی که آن تاریخ را می داند، بلکه به بسیاری از افراد دیگر نمایش می دهد. پرتره نگاری تا به امروز بعضی از ویژگی های اساسی خود را حفظ کرده و بسیاری از کارکردهایش نیز دچار تغییر شده است. با این وجود، تا اواخر قرن بیستم، پرتره نگاری اصولا یک پدیده غربی و بازتاب دهنده ویژگی های شخصی بود؛ به طوری که در بسیاری از دیگر فرهنگ ها این یک خصوصیت نامتعارف بوده است. با جهانی شدن فرهنگ غربی، پرتره نگاری دیگر محدود به دنیای غرب نمی شود و با گسترش جغرافیایی این فرهنگ ،پرتره نگاری نیز دچار تغییرات در زمینه های متفاوت شده است؛ به گونه ای که امروزه پرتره ها در رسانه های گوناگونی ایجاد می شوند و اهداف متفاوتی دارند. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و مشاهده آثار به سرانجام رسیده است. سوالات پژوهش عبارتند از پرتره چیست؟ کارکردهای پرتره چیست؟ قدرت و جایگاه پرتره چگونه است؟ که در این پژوهش به این موارد پرداخته می شود.