تحلیل سیستمی تاثیر ریسک پذیری بر نوآوری در پارک علمی و فناوری پردیس

هدف این تحقیق تعیین عوامل موثر بر ریسک پذیری و بررسی سیستماتیک تاثیر ریسک پذیری در ارتقای نوآوری و همچنین ارزیابی وضعیت فعلی ریسک پذیری در پارک علمی و فناوری پردیس می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل ۱۰۵ نفر از کارشناسان پارک مذکور است و در این میان ۶۸ نفر به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. روش تحقیق این مقاله آمیخته تبیینی است که ابتدا به بررسی و تشریح نظام ملی نوآوری پرداخته شده و سپس ریسک پذیری و نحوه شکل گیری آن بررسی شده، در گام بعد عوامل کلیدی موثر بر ریسک پذیری از آن استخراج گردیده است. در ادامه با توجه به در نظر گرفتن عوامل کلیدی موثر بر ریسک پذیری و تاثیر آن بر نوآوری، مدل مفهومی تحقیق به صورت سیستمی ارائه می شود. در مرحله بعد مدل مفهومی تحقیق با مطالعات کمی(پرسشنامه) و کیفی(مصاحبه) مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج بدست آمده از تحقیق نیز نشان می دهد که عوامل مختلفی بر ریسک پذیری در پارک پردیس تاثیرگذار است. این عوامل با تقویت ریسک پذیری، بر شاخص های نوآوری تاثیر می گذارند و زمینه ساز ایجاد فضایی پویا و خلاق به منظور رشد نوآوری می شوند. همچنین مشخص شد که وضعیت فعلی زیرساخت ریسک پذیری در پارک پردیس مساعد نمی باشد و این زیرساخت نوآوری را بطور چشمگیری ارتقاء نمی دهد.