رابطه تمایز یافتگی با افکار خودکشی در دانشجویان

افکار خودکشی مرحله ای مهم از خودکشی است که هم به عنوان یک پیش آیند معمول و هم یک عامل خطر معنادار برای اقدام به خودکشی و خودکشی کامل شناخته شده است. هدف این پژوهش، بررسی رابطه تمایز یافتگی با افکار خودکشی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بود. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان شهر تبریز تشکیل دادند. ۲۵۰ نفر از دانشجویان به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی بود. به این صورت که هر یک از دانشگاه های سراسری، پیام نور و آزاد اسلامی شهر تبریز به عنوان یک طبقه در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افکار خودکشی بک (BSSI) و پرسشنامه تمایز یافتگی اسکورن و فریدلندر استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگوروف-اسمیرنوف و برای بررسی رابطه بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. محاسبات در نرم افزار SPSS-۱۸ انجام شد. نتایج نشان داد که بین تمایز یافتگی با افکار خودکشی در دانشجویان رابطه معکوس معنی داری وجود دارد.

Keywords:

تمایز یافتگی , افکار خودکشی , دانشجویان