کاربرد سازه های پوسته ای در ایجاد انعطاف پذیری در معماری (مطالعه موردی مرکز فرهنگی حیدر علی اف باکو)

پوسته ها از متنوع ترین فرم هایی هستند که در طبیعت یافت می شوند. از نظر هندسی سطوحی هستند که حجمی از فضا را از بخش دیگری از فضا جدا می کنند و از نظر سازه ای یکی از عالی ترین انواع سازه ها به شمار می روند. پوسته ها یکی از فراوان ترین و متنوع ترین انواع فرم ها هستند که هم به صورت طبیعی (همانند جمجمه موجودات، لاک محافظ برخی حیوانات مثل لاک پشت یا حلزون یا تخم پرندگان یا خزندگان) و هم مصنوع دست بشر (انواع سازه های پوسته ای با کاربری های گوناگون مثل سالن های ورزشی، فروشگاه های بزرگ، خانه های مسکونی، سد های قوسی، و ..) در دنیای فیزیکی اطراف ما قابل مشاهده می باشند.سازه های پوسته ای هم می توانند بعد بصری و نظام دهنده منظر شهری داشته باشند و هم به عنوان پلی ارتباطی بین محیط درون و بیرون ایفا نمایند. از جمله مزایایی که این سیستم سازه ای در ساخت دارند میتوان به پوشش فضای وسیع و ایجاد یک فرم منحصر به فرد با ایجاد انعطاف پذیری در فضای معماری اشاره کرد. سازه های پوسته ای به عنوان روشی برای تامین حداکثر پایداری و حجم زیربنا و حداقل مصرف مصالح، شناخته شده است و همچنین دارای قابلیت فرم پذیری و انعطاف مطلوبی می باشند. به طور نمونه در مرکز فرهنگی حیدر علی اف، برای رسیدن به فضاهای یک دست و بدون ستون از ترکیب سیستم سازه فضاکار با سازه بتنی و پوشش پوسته با مصالحی چون فیبر شیشه ای بتن مسلح یا GFRC و فیبر شیشه ای پلی استر مسلح یا GFRP به عنوان متریال ایده آل استفاده شده است. فضاهای فرهنگی مختلف به صورت روان و سیال به یکدیگر مرتبط هستند. با توجه به ویژگی های سازه های پوسته ای، هدف پژوهش پیش رو برقرای رابطه ای منطقی بین عوامل انعطاف پذیری در معماری با در نظر گرفتن ویژگی های سازه های پوسته ای و مطالعه نمونه موردی مرکز فرهنگی حیدر علی اف می باشد.

Keywords:

سازه ی پوسته ای , انعطاف پذیری , تکنولوژی , معماری.