نگاهی به مبانی نظری حاکم بر پذیرش مدیریت محله محور در نظام مدیریت شهری

مهم ترین راهبردهای مورد تاکید در رویکرد نوین مدیریت شهری «توسعه محله ای»، «تمرکززدایی» و «دموکراتیک سازی» است. براین اساس تقویت زمینه های آگاهی، اعتماد، همبستگی و انسجام و مشارکت شهروندان بهره گیری از سرمایه اجتماعی شکل گرفته در سطح محلات یکی از ضرورت های مدیریت شهری است. در صورت تقویت سرمایه اجتماعی شهروندان با محور قرار دادن محلات شهری می توان امیدوار بود که هم مدیران شهر در تامین نیازهای ساکنین وارائه خدمات موفق خواهند بود و هم شهروندان به نحوی موثر در سرنوشت محله خود دخالت می کنند. در چنین شرایطی مدیریت شهری در اداره شهر و انجام وظایف خود در جهت ارائه خدمات، شهروندان را نه در مقابل خود بلکه به عنوان نیروهای موثری در کنار خود در نظر خواهد گرفت. این پژوهش با هدف بررسی مبانی نظری حاکم بر پذیرش مدیریت محله محور در نظام مدیریت شهری صورت گرفته که روش مورد استفاده به صورت توصیفی - تحلیل بوده ونتایج و یافته ها حاکی از آن است که اگر ان طرح به طور کامل پیاده گردد و مورد حمایت و پشتیبانی مدیران عالی شهرداری قرار بگیرد، می تواند بهترین راندمان و بازدهی را در اداره خدمات شهری داشته باشد زیرا اعضای شورایای محلات، افراد منتخب محله می باشند که اولا توسط افراد محله انتخاب شده اند و ثانیا با مشکلت اصلی و دغدغه های محله آشنا می باشند و می توند بهترین تصمیمات را به منظور رفع مشکلات اتخاذ نمایند. با توجه به موارد فوق الذکر از بین سه عامل: دولت (مدیریت شهری متمرکز)، طرح ناحیه محوری و شورایای محلات، شورایای محلات می توانند بیشترین نقش را در مدیریت خدمات شهری ایفا کند.

Keywords:

مدیریت , محله محور , مدیریت شهری , توسعه