روشهای بی حسی موضعی بخش انتهای اندامها در گاو

گاوها معمولا مقید سازی فیزیکی را تحمل می کنند بنابراین، بسیاری از روش های درمانی و جراحی شامل جراحی های اندام حرکتی را می توان با استفاده از ترکیب آرام بخشی ملایم و بی حسی موضعی یا ناحیه ای انجام داد. این روش ها از خطرات بیهوشی عمومی اجتناب می کنند و نسبتا ساده و ارزان با عوارض جانبی کم هستند. بی حسی موضعی یا ناحیه ای شامل تزریق داروی بی حسی است که از بین رفتن حس را در یک بخش از بدن فراهم می آورد. استفاده مناسب از بی حسی های موضعی ابزاری مهم جهت انجام روش های درمانی و جراحی در اندام های حرکتی گاو است. مهم است که بی حسی موضعی بی دردی کافی را برای کنترل درد فراهم آورد. لیدوکایین معمول ترین داروی بیحسی موضعی است که در گاو استفاده می شود. چندین روش بی حسی موضعی و ناحیه ای شامل بی حسی عصبی، بی حسی حلقوی، بی حسی چهار نقطه ای و بی حسی ناحیه ای سیاهرگی برای بخش پایینی اندام ها در گاو وجود دارد. در بی حسی ناحیه ای، داروی بی حسی نزدیک یک عصب خاص تزریق می شود در حالی که بی حسی حلقوی با تزریق داروی بی حسی به صورت دورتادور انجام می شود. در بی حسی چهار نقطه ای، داروی بی حسی در چهار نقطه به‎منظور بی حس کردن بخش پایینی اندام از پسترن به سمت پایین تزریق می شود. در بی حسی ناحیه ای سیاهرگی، داروی بی حسی به صورت داخل سیاهرگی از طریق یک کاتاتر، پس از قرار دادن تورنیکت دورتادور اندام تزریق می شود. توجه به حجم داروی بی حسی موضعی جهت پیشگیری از اثرات سمی این داروها ضروری است. در این مقاله، معمول ترین روش های بی حسی موضعی در بخش انتهایی اندام ها گاو شرح داده می شود.

Keywords:

اندام , بیحسی موضعی , گاو