تاثیر توانمندسازی روانشناختی بر فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی معلمان

هدف این پژوهش سنجش تاثیر توانمندسازی روانشناختی بر فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی معلمان بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی با رویکرد پیمایشی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ی معلمان مقطع ابتدایی منطقه ی زیویه در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ (برابر با ۹۰۰ نفر) بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۶۹ نفر به عنوان حجم نمونه مشخص گردید. ابزار سنجش شامل پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتز (۱۹۹۲)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلچ و جکسون (۱۹۸۶) و پرسشنامه کیفیت زندگی معلمان ایلگان و همکاران (۲۰۱۴) بود. آزمونهای مورد سنجش در این پژوهش شامل آزمون پیرسون و رگرسیون در نرم افزار اس پی اس اس بود. یافته ها نشان داد بین توانمندسازی روانشناختی با فرسودگی شغلی معلمان مقطع ابتدایی منطقه ی زیویه و بین توانمندسازی منابع روانشناختی با کیفیت زندگی معلمان مقطع ابتدایی منطقه ی زیویه رابطه معنیدار وجود دارد. ۱۴/۱ درصد نمرات توانمندسازی روانشناختی معلمان مقطع ابتدایی منطقه ی زیویه ناشی از نمرات فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی آنها میباشد. با کاهش میزان توانمندسازی روانشناختی، میزان فرسودگی شغلی معلمان مقطع ابتدایی منطقه ی زیویه کاهش و با افزایش میزان توانمندسازی روانشناختی، میزان کیفیت زندگی معلمان مقطع ابتدایی منطقه ی زیویه افزایش پیدا میکند.

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , فرسودگی شغلی , کیفیت زندگی معلمان , معلمان ابتدایی منطقه ی زیویه