سند تحول بنیادین و ارتقای بهره وری آموزش و پرورش

یکی از بنیادی ترین و تاثیرگذار ترین تشکیلات هر کشور نظام آموزشی و تربیتی آن است. نظامی که مبتنی بر توانایی ها خلاقیتها نیازها و همراه با انواع روشهای علمی و فراگیر توام با تشویق و تنبیه مناسب میتواند چرخهای مادی و معنوی یک جامعه را به حرکت درآورد. سالها موضوع سند تحول بنیادین در دستگاه متولی آموزش و پرورش - تربیت (-) مطرح بوده و هر وزیر به فراخور دانش و فهم خود و با بهره گیری از خرد جمعی و اصحاب اندیشه در این حیطه اقداماتی را به انجام رسانده است. اما هنوز چاله های غیر کاربردی در عرصه دانش و تربیت بسیار تاریک و گود است. به عبارتی دوازده سال وقت یک انسان در رسیدن به دانش نامه «دیپلم» که دروازه ورود به تحصیلات عالی است. تلف می شود و شخص به قدر ورودی ها توان استفاده از آن را در زندگی ندارد سوال اساسی اینکه چه باید کرد تا سند تحول بتواند به مفهوم حقیقی تحول ایجاد کند؟ آیا نمی شود دانش نامه دیپلم را به سالهای کمتر بدل کرد؟ آیا یک دانش آموز مستعد حتما باید بصورت سالی جهشی درس بخواند تا از دانش آموز کم بهره از استعداد پیشی بگیرد یا اینکه میتواند سالی واحدی درسها را پاس کند و به هر میزان که توانایی دارد از دوازده سال دوران آموزش بکاهد؟ در این مقاله به روش تحقیق میدانی کتابخانه ای و توصیفی به بیان این سند موانع راهکارها و اجرایی شدن آن می پردازیم.

Keywords:

سند تحول بنیادین , ارتقا بهره وری , آموزش پرورش