بررسی نقش ابعاد دلبستگی به مدرسه و جوسازمانی بر بهبود کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اندیمشک

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش ابعاد دلبستگی به مدرسه و جوسازمانی بر بهبود کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اندیمشک بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اندیمشک در سال ۱۴۰۲ شدند و روش نمونه گیری این پژوهش به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به تعداد ۱۵۰ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد استفاده شده است. داده ها با روش آماری آزمون رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و یافته های پژوهش نشان داد که طبق نتایج متغیرهای ابعاد دلبستگی به مدرسه (روابط کلی، تعلق، دلبستگی خاص) به عنوان متغیرهای پیش بین بر کیفیت زندگی تحصیلی تاثیر معنی داری دارد و متغیر روابط کلی با بیشترین میزان تاثیر با بتای (۵۵/۰BETA=) تعلق (۴۳/۰BETA=) و دلبستگی خاص با کمترین میزان تاثیر با بتای (۱۳/۰BETA=) متغیر کیفیت زندگی تحصیلی را پیش-بینی می کنند و ابعاد جوسازمانی (رابطه کارکنان با دانش آموزان، هویت مدرسه، ارزشها و رویکرد مشترک، تاکیدهای آموزشگاه و رابطه دانش آموزان با یکدیگر) بر بهبود کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد و رابطه کارکنان با دانش آموزان با کمترین میزان تاثیر با بتای (۱۵/۰BETA=) هویت مدرسه (۱۶/۰BETA=)، ارزشها و رویکرد مشترک (۲۰/۰BETA=)، تاکیدهای آموزشگاه با بیشترین میزان تاثیر با بتای (۶۸/۰BETA=)، رابطه دانش آموزان با یکدیگر (۲۱/۰BETA=) متغیر کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی می کنند.

Keywords:

دلبستگی به مدرسه , جوسازمانی , کیفیت زندگی تحصیلی , شهر اندیمشک