اثربخشی درمان مبتنی بر بازسازی شناختی در بهبود کارکردهای اجرایی و انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال یادگیری

هدف از تحقیق حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر بازسازی شناختی در بهبود کارکردهای اجرایی و انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال یادگیری می باشد. از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی، از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی- پیمایشی می باشند. در این پژوهش جامعه ی مورد مطالعه عبارت بود از کلیه کودکان ۱۰ تا ۱۴ سال با اختلال یادگیری غیرکلامی که در نیمه دوم ۱۴۰۱ به مرکز راهنمایی و مشاوره آموزش و پرورش بانه مراجعه کرده بودند. شرکت کنندگان تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه به شیوه در دسترس انتخاب شدند و این افراد به صورت تصادفی به یک گروه آزمایشی ۱۵ نفره و یک گروه کنترل ۱۵ نفره جایگزین شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون تحلیل واریانس مانکوا انجام گرفته است. نتایج یافته های تحقیق حاکی از آن است که ابعاد کارکردهای اجرایی (توجه، عملکرد حسی، زبان، کارکرد اجرایی و حافظه و یادگیری) در پیش آزمون و پس آزمون گروه درمان مبتنی بر بازسازی شناختی تفاوت معنی داری وجود دارد و ابعاد کارکردهای اجرایی (توجه، عملکرد حسی، زبان، کارکرد اجرایی و حافظه و یادگیری) کودکان با اختلال یادگیری پس از درمان مبتنی بر بازسازی شناختی بهبود یافته است و همچنین ابعاد انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال یادگیری (میل به درک، توانایی درک، توانایی ایجاد و نمره کل) در پیش آزمون و پس آزمون گروه درمان مبتنی بر بازسازی شناختی تفاوت معنی داری وجود دارد و ابعاد انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال یادگیری (مهارت های ارتباطی، مهارت های زندگی روزمره، مهارت های اجتماعی شدن و مهارت های حرکتی) پس از درمان مبتنی بر بازسازی شناختی افزایش یافته است.

Keywords:

درمان بازسازی شناختی , کارکردهای اجرایی , انعطاف پذیری شناختی , اختلال یادگیری