بررسی راهبردها و راهکارهای مبانی روانشناسی مثبت نگر در بهبود مهارت های اجتماعی در میان دانش اموزان

روانشناسی مثبت نگر، یکی از جد یدترین شاخه های روانشناسی است که بر موفقیت انسان تمرکمز دارد؛ در حالی که بسیاری از شاخه های روانشناسی بر رفتارهای نابهنجار تمرکمز می نماید. این شاخه ، به جای توجه به ناتوانی ها و ضعف های بشری ، روی توانایی های آدم متمرکمز شده است ؛ توانایی هایی از قبیل شاد زیستن ، لذت بردن، قدرت حل مسئله و خوش بینی . در واقع روانشناسی مثبت نگر ، به دنبال آن است که تصویری از زندگی خوب را به روشنی بیان کند. روانشناسی مثبت نگر، همواره در پی شناسایی و تشریح شادکامی و احساس ذهنی بهزیستی و پیش بینی آنها بوده است . موضوع محوری این حوزه نوظهور در روانشناسی ، همانا ارتقای بهزیستی افراد و شناسایی جنبه های مثبت در افراد و تقویت آنها در جهت پیشگیری و اعتلای سلامت روان و همچنین کمک به درمان، در صورت وجود مشکل و اختلال است همچنین آموزش مهارت مثبت اندیشی برای افراد به ویژه کودکان و نوجوانان باعش تقویت و بهبود ارتباط مثبت با دیگران، ترویج احساسات مثبت ، رفتارهای مثبت ، شناخت و ادراک می شود. روانشناسی ، بیشتر به دلیل تاریخچه آن، با عوامل بیماری زای ذهن انسان سروکار داشته است ؛ عواملی مانند: اضطراب ،افسردگی ، روان رنجوری ها، وسواس ها، پارانوئیا و هذیان ها. هدف محققان آن است که بیماران را از حالت منفی به طبیعی خنثی یا به گفته روانشناس دانشگاه پنسیلوانیا، مارتین سلیگمن ، از منفی پنج به صفر برسانند.

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , مدرسه , دانش آموز , خوش بینی