پیش بینی بهزیستی تحصیلی براساس سازگاری تحصیلی و امیدواری تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر داراب

هدف پژوهش حاضر پیش بینی بهزیستی تحصیلی براساس سازگاری تحصیلی و امیدواری تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر داراب بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل همه ی دانش آموزان شاغل به تحصیل در دوره دوم متوسطه شهر داراب که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند. در پژوهش حاضر برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد و بر اساس جدول تعیین حجم نمونه آماری گرجسی حجم نمونه آماری برابر ۲۷۴ نفر برآورد گردید و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه بهزیستی تحصیلی پیترینن و همکاران (۲۰۱۴)، پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) و پرسشنامه امیدواری تحصیلی شوری و اسنایدر (۲۰۰۴) که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفت استفاده شد که توسط دانش آموزان تکمیل گردید. به منظور تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه ، استفاده شد که پس از تجزیه و تحلیل داده ها این نتایج بدست آمد. ابعاد سازگاری تحصیلی به طور مثبت و معنادار قادر به پیش بینی ۱۲درصد از واریانس بهزیستی تحصیلی می باشند. ابعاد امیدواری تحصیلی به طور مثبت و معنادار قادر به پیش بینی ۱۸درصد از واریانس بهزیستی تحصیلی می باشند. در مجموع سازگاری تحصیلی و امیدواری تحصیلی قادر به پیش بینی ۱۹درصد از واریانس بهزیستی تحصیلی دانش اموزان دوره متوسطه دوم می باشند.

Keywords:

بهزیستی تحصیلی , سازگاری تحصیلی و امیدواری تحصیلی