بررسی تاثیر انگیزش تحصیلی بر یادگیری خودراهبردی دانش آموزان متوسطه اول شهر تهران در درس عربی

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر انگیزش تحصیلی بر یادگیری خودراهبردی دانش آموزان متوسطه اول شهر تهران بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و روش آن پیمایشی می باشد. جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه اول منطقه ۱۵ تهران بوند که تعداد ۹۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی والراند(۱۹۹۲) ، پرسشنامه سنجش خودراهبری در یادگیری دانش آموزان فیشر و کینگ (۲۰۰۱ ) بود. نتایج نشان داد که بین انگیزش تحصیلی و یادگیری خودراهبردی رابطه وجود دارد. نیاز به خودیادگیری و خودانگیزشی در دنیای دانش محور امری ضروری است . از دیدگاه صاحبنظران آموزش بزرگسالان، یادگیری خودراهبر یک شیوه آموزشی است که مولفه مهمی برای یادگیری مداوم و مستقل محسوب می شود. خودراهبری در یادگیری به عنوان روشی جهت یادگیری مادام العمر در آموزش معرفی شده است . خودراهبری مبنای کلیه یادگیری های فرد را تشکیل می دهد اما اثربخشی یادگیری منوط به انگیزش فرد است . ویژگی های زیادی برای یادگیرندگان خودراهبر ذکر شده است . یکی از این ویژگی ها میل و اشتیاق به یادگیری است . این امر حاکی از آن است که انگیزه این افراد به منظور کسب دانش بسیار قوی است . در فرآیند یادگیری خودراهبر بر نقش مهم انگیزه و اراده فراگیران در شروع و تداوم بخشیدن به تلاش هایشان صعه گذاشته شده است . انگیزه افراد را به سمت تصمیم به مشارکت سوق داده و ارائه باعث تداوم بخشیدن به انجام تکلیف تا پایان و تامین اهداف می شود.

Keywords:

انگیزش تحصیلی , یادگیری خودراهبردی , دانش آموزان , درس عربی