بررسی اثرگذاری استفاده از روش های تدریس مبتنی بر بازی در بهبود فرایندهای یاددهی و یادگیری دانش اموزان

یکی از فعالیت های لذتبخش و سازنده برای همه ، به ویژه برای کودکان و نوجوانان، بازی است . کودکان از طریق بازی ها که باهیجان همراه است ، زندگی در دنیای آینده را تمرین می کنند. ویژگی های هر بازی و فایدههای آن در رشد همه جانبه ی قوای ذهنی ، جسمی ، شخصیتی و اجتماعی کودک باعث شده است توجه تعداد زیادی از دست اندرکاران تعلیم و تربیت به چگونگی نقش آن در امر آموزش کودکان معطوف شود بازی برای درمانگران وسیله مناسبی است تا به دنیای کودکان راه یابند و آن را بهتر بشناسند و به مشکلات آنان پی ببرند. بازی ، آموزش است و کودک از طریق بازی ها مهارتهای گوناگونی کسب می کند. بازی ، بهترین وسیله ای است که از طریق آن می توان بسیاری از مفاهیم را آموزش داد. بازی های آموزشی از جمله راهکارهایی هستند که استفاده از آن ها برای فعال کردن متعلمان و ایجاد خلاقیت در آنها، یکی از مباحث اصلی و تخصصی حوزه آموزشی را تشکیل می دهد. بازی آموزشی یکی از موقعیت های یاددهی یادگیری به شمار می رود و فعالیتی است سازمانیافته و همراه با قوانین مشخص که در آن دو یا چند دانش آموز برای رسیدن به اهداف آموزشی از قبل تعیین شده، در ارتباط با هم قرار می گیرند. بازی تحمیلی نیست و باید معیارهایی داشته باشد؛ نخست آنکه متناسب با ویژگی ها، نیازها و توانایی های کودکان باشد؛ دوم، به تقویت و دقت و تمرکز و عکس العمل به موقع و پرورش خلاقیت توجه داشته باشد؛ سوم، فعالیت ها و رفتارهای موجود در بازی ، تعبیر منطقی (معنی و مفهوم) داشته باشد؛ چهارم، بین بخش های مختلف بازی رابطه ی منطقی وجود داشته باشد؛ پنجم ، به گونه ای طراحی شود که بر اعلام برنده و بازنده تاکید زیادی نشود

Keywords:

آموزش , بازی , دانش اموزان , یادگیری