بررسی رابطه شادکامی و خودکارآمدی دانش آموزان با سلامت روان آنان در مقطع متوسطه دوم دخترانه شهر رودان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه شادکامی و خودکارآمدی دانش آموزان با سلامت روان آنان در مقطع متوسطه دوم دخترانه شهر رودان انجام شد. نمونه پژوهش حاضر، تعداد ۲۷۰ نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر رودان بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت روان(-R۹۰SCL- )، پرسشنامه شادکامی آکسفورد((OHQ و پرسشنامه خودکارآمدی و برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، از ضریب همبستگی پیرسونورگرسیون همزمان استفاده شد، از نرم افزار آماری ۲۴spss- برای تجزیه و تحلیل داده استفاده گردید. نتایج تجزیه و تحلیل ضرایب همبستگی نشان داد که بین خودکارآمدی و مولفه های آن با سلامت روان همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. بدین معنا که با افزایش خودکارآمدی دانش آموزان، سلامت روان دانش آموزان در مدارس نیز افزایش می یابد. در ادامه نتایج نشان داد که بین شادکامی ومولفه های آن با سلامت روان دانش آموزان همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. بدین معنا که با افزایش شادکامی ، سلامت روان دانش آموزان در مدارس نیز افزایش می یابد. و در نهایت نتایج تجزیه و تحلیل مدل رگرسیون همزمان نشان داد که از بین متغیرهای ورودی رگرسیونی ، هر دو متغیر خودکارآمدی و شادکامی توانستند سلامت روان دانش آموزان را پیش بینی نمایند. از بین این متغیرها خودکارآمدی با مقدار بتای بالاتر نقش و سهم بیشتری در میزان سلامت روان دانش آموزان ایفا نمود.

Keywords:

شادکامی , خودکارآمدی , سلامت روان