چگونه توانستم دانش آموز پایه هفتم مدرسه میرغفاری )مریم( را به نماز علاقمند کنم؟

نماز از محبوب ترین اعمال نزد خداوند به شمار می رود و پلی ارتباطی بین خدا و بنده می باشد. در آیین مقدساسلام نماز دارای جایگاه والایی است و در قرآن کریم بر آن تاکید فراوان شده است. نماز یک تکلیف الهی بوده و میتوان از آن به بهترین و موثرترین عامل خوش بختی و عاقبت به خیری انسان و بهترین و محبوب ترین عمل نزدخداوند متعال نام برد. تحقیق حاضر در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در پایه هفتم متوسطه اول مدرسه میرغفاری اسفندآباد،با فراوانی ۹ نفر دانش آموز انجام شد. هدف پژوهش افزایش علاقه به نماز در دانش آموز پایه هفتم )مریم( بود. روشپژوهش کمی و کیفی بود. در بخش کیفی مشاهده، مصاحبه با دانش آموز، پدر و مادر دانش آموز و کادر مدرسه انجامشد. در بخش کمی از پرسشنامه علاقه به نماز استفاده شد. سپس شواهد یک کدگذاری شد و نمودار تجزیه و تحلیلداده ها رسم شد. با بررسی تحلیل داده ها راه حل های موقتی پیشنهاد داده شد. بعد از انتخاب و اعتباریابی راه حلهای موقتی، راهکارها در طول سه هفته برگزار شد. بعد از اجرای راه حل ها، شواهد دو جمع آوری و تجزیه و تحلیلرآننیز حاکی از آن است که اجرای راه حل موقتی اثرگذار بوده است و باعث افزایش علاقه به نماز در مریم شده است.بنابراین نتایج نشان داد که استفاده از تکنیک های عملی برای افزایش علاقه به نماز، آگاه کردن پدر و مادر مریم وکادر مدرسه درباره علاقمند کردن نوجوانان به نماز و اهمیت نماز، دادن جایزه به مریم، آموزش احکام نماز، بردنمریم به مساجد و همراهی دوستان وی باعث شده است که علاقه مریم به نماز افزایش یاید و نمازهایش را اول وقتو در مسجد به صورت جماعت بخواند.

Keywords:

پایه هفتم , روش کمی و کیفی , عدم علاقه به نماز , مدرسه میرغفاری.