بررسی راهبردها و مبانی روانشناسی مثبت گرا در بهبود بهره وری در نهاد اموزش و پرورش

در دهه گذشته ، سازمان های زیادی با تاکید بر آموزش و پرورش خلاقیت در کارکنان و درگیر کردن آنها در کارها در پی ساده کردنفرایند های کسب و کار، شناخت نیازهای در حال تغییرمشتتری ، افزایش بهره وری سازمان و توان تولید محصولات و خدمات جدید در بازارهای پویا و پیچیده امروزی می باشند و پیشرفت و توسعه کشورها، سازمان ها و موسسات کوچک و بزرگ درگرو علم و دانش بشری است . افتزایش علم و دانش و تغییرات پرشتاب سبب شده است که سازمان ها، آموزش وپرورش را در راس برنامه های خود قرار دهند زیرا آموزش و پرورش یکی از مهم ترین عوامل توسعه کشورهاست . زیربنای توسعه کشورها و سازمان ها باخلاقیت و نوآوری منابع انسانی مرتبط است .تدوین دوره های آموزش مناسب برای به حداکثر رساندن اثربخشی و کارایی افراد سازمان است . بهره وری بر دانش ، مهارت و نگرش نیروی کار بستگی دارد می توان گفت : مهارت نقش اصلی در دست یابی به انعطاف و اثربخشی سازمانی بازی می کند. آموزش نیروی کار می تواند آن را اصلاح نموده و برای تطابق با فرایندها و تکنیک های جدید آماده کند و به بهره وری اجازه رشد سریع دهد بدین منظور نیاز به داشتن نیروی انسانی خلا و مبتکر برای رشد، موفقیت و همچنین شناخت و به کارگیری عوامل اثرگذار بر خلاقیت و بهره وری در سازمان ها امری ضروری است . در این بین ، انگیزش درونی به عنوان محرکی اساسی یکی از موثرترین و قدرتمند ترین عوامل موثر در بروز خلاقیت کارکنان است .

Keywords:

انگیزش درونی , سرمایه روانشناختی , خلاقیت کارکنان , بهره وری , آموزش و پرورش