بررسی تحلیلی رابطه قصه گویی و داستان در افزایش مهارت های اجتماعی دانش اموزان مقطع ابتدایی

کودکان از طریق قصه ها با محیط پیرامون خود آشنا می شوند. ادبیات کودکان شامل قصه ، شعر، نمایش ،افسانه و داستان است . ادبیات کودکان عبارت است از تلاشی هنرمندانه در قالب کلام، برای هدایت کودک به سوی رشد، با زبان و شیوهای مناسب و در خور فهم او هر قصه ای می تواند فضایی را به وجود بیاورد که کودکان هنگام رویارویی با نمونه های واقعی ، رفتار و واکنش مناسبی را از خود نشان دهند قصه تخیل کودک را فعال می کند و تواناییهای ذهنی اش را افزایش می دهد. یک قصه خوب می تواند تاثیر مثبت و یک قصه بد تاثیر مخرب در ذهن و شخصیت کودک داشته باشد و می تواند جنبه های شخصیت کودک را ارتقا یا آن را کاهش دهند قصه ها قدرت تمرکز و دقت کودکان را افزایش می دهند . کودکان در اثر شنیدن این توانایی را به دست می آورند تا بتوانند شنیدن فعال را تجربه کنند. قصه ها موجب می شوند تا کودکان بتوانند با گستره ای از کلمه ها آشنا شوند. کلمه هایی که ممکن است در گفتگوی روزانه هیچ وقت مورد استفاده قرار نگیرند همچنین قصه ها موجب می شوند تا کودکان با تجربه ها، احساس ها، عواطف و شیوه های نگرش بزرگ ترها آشنا شوند. کودکان شدیدا به کتاب هایی که در آن حق به حق دار نمی رسد و قهرمان در آن ضعف نشان می دهد معترض می شوند .چون قادر به خواندن شده اند، به هر مطلب خواندنی روی می آورند و سعی دارند اسرار نوشته ها را دریابند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف، بررسی میزان اثربخشی قصه بر افزایش مهارت های اجتماعی و بهبود رابطه کودک با والد کودکان پایه دوم ابتدایی انجام شده است

Keywords:

آموزش و پرورش , دانش آموز , قصه گویی , مهارت های اجتماعی